Amaç: Bu araştırmada, Selçuk üniversitesi öğrencilerinde nomofobi’nin uyku ertelemeye olan etkisi etkisi incelenmiştir. Gereç ve Yöntem: Çalışma Selçuk üniversitesi tüm fakültelerinde eğitim gören öğrenciler üzerine uygulanmıştır. Nicel araştırma deseni kullanılarak araştırmaya 104 erkek 196 kadın olmak üzere 300 kişi katılmıştır. Rathus tarafından hazırlanmış olan 21 maddelik Nomofobi ölçeği ve Uyku Erteleme ölçeği Morris Rosenberg tarafından geliştirilen 9 maddelik envanteri kullanılmıştır.Ölçeklerin cronbach-alpha değeri sırasıyla 0.694 ve 0.764 ’tür. Araştırmada yüz yüze anket yöntemi kullanılarak elde edilen Verilerin değerlendirilmesinde ve hesaplanmış değerlerin bulunmasında SPSS paket programı kullanılmıştır. Bulgular: Araştırmaya katılan öğrencilerin; %34,7(104)’ü erkek, %65,3(196)’sı kadındır. Araştırmaya katılan öğrencilerin üniversiteye yerleşmeden önceki yaşadığı yer oranları ise; %14,7(44)’ı köy, %4,0(12)’ı kasaba, %31,7(95)’i ilçe, %49,7(149)’si il merkezi olarak tespit edilmiştir. Araştırmaya Selçuk Üniversitesinin 1. 2. 3. 4. sınıflarında öğrenim gören, öğrenciler dahil olmuştur. Sonuç: Araştırmanın sonuçlarına baktığımızda üniversite öğrencilerinde cinsiyet ile nomofobi, cinsiyet ile uyku erteleme arasında anlamlı bir fark olmadığı gözlemlenmiştir. Öğrencilerin sınıfı ile nomofobi ve sınıfı ile uyku erteleme arasında anlamlı bir fark olmadığı gözlemlenmiştir. Öğrencilerin üniversiteye yerleşmeden önceki yaşadığı yer ile nomofobi ve yaşadığı yer ile uyku erteleme arasında anlamlı bir fark olmadığı tespit edilirken uyku Erteleme ile Nomofobi arasında anlamlı pozitif ilişki olduğu tespit edilmiştir.Örencilerin telefon bağımlılığı birçok konu da olduğu gibi uyku ertelemede de etkilidir.
Objective: In this study, the effect of nomophobia on delayed sleep in students of Selçuk University was investigated. Material and Method: The study was carried out on students who were educated in all faculties of Selçuk University. Using quantitative research design, 300 people including 104 male and 196 female participated in the research. The 21-item Nomphobia Scale and the Sleep Delay Scale developed by Morris Rosenberg were used by Rathus. The cronbach-alpha values of the scales were 0.694 and 0.764, respectively. SPSS package program was used to evaluate the data obtained by using the face-to-face survey method and to find the calculated values. Findings: Students participating in the research; 34.7% (104) were male, 65.3% (196) were female. The percentage of the students who participated in the survey before they settled in the university; 14,7% (44) were found in the village, 4,0% (12) in the town, 31,7% in the district and 49,7% in the province. The students who were studying at Selçuk University 1st, 2nd, 3rd and 4th grade were included in the study. Conclusion: When we looked at the results of the study, it was observed that there was no significant difference between gender and nomophobia, gender and sleep delay in university students. It was observed that there was no significant difference between the class of students and the nomophobia and class and sleep deferment. It was determined that there was no meaningful difference between the place where the students lived before the university and the nomophobia and the place to live and the delayed sleep. There was a significant positive relationship between sleep retardation and Nomofobia. The telephone addiction of the students was effective in sleep delays as well as many other issues.